Мой родны куточак
Сэрцу любы мой родны куточак!
Мая сцежка да хаты вядзе,
Дзе знаёмы мне кожны кусточак.
Там матуля чакае мяне.
На ўзгорку, дзе ззяюць пралескi,
Гучна птушачкi песнi пяюць.
Пах духмяных сунiц на ўзлеску
Нi за што не змагу абмiнуць.
Рэчка быццам зусiм анямела.
Сяду побач, змагу адпачыць.
Нагадае зязюля нясмела,
Колькi год засталося пражыць.
Калi хтосьцi ў мяне запытае,
Чым душа i чым сэрца багаты,
Той адразу адказ атрымае:
Мой куточак – бацькоўская хата!
Станіслава Белагаловая